CHP Nereye? – 3

Posted on 13 août 2014 by Nazmiye Halvaşi

CHP’nin, Türkiye’nin bir coğrafyasında olmayışının nedenleri…

Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrası yükselen sesleri, tepkileri doğru okumak için dünü iyi bilmek gerekiyor! Partinin örgütlenme şekline ve anlayışına iyi bakmak gerekiyor.. Kapının önünü süpürmek gerekiyor önce.. Ne verdin? Ne almak istiyorsunu sormak gerekiyor.. Malzemeden çalıp, yanlış yere temel atıp, güvensiz inşa edilen binalar öldürüyor…! Siyaset de aynen böyle birşey..

***

Türkiye’de siyasetin temel sorunu « siyaset-rant ilişkisidir..! » demiştim, dün.. Çünkü bu ilişki siyasi parti örgütlenmelerini rayından çıkarabilecek kadar güçlenmekle kalmıyor, partilerin ideolojik temellerini de sarsıyor.. Partiler içerde mi demokratik olmalılar, yoksa iktidarlarında mı demokratik davranmalılar sorusunu sorduruyorlar?
Demokrasi kültürüne sahip olmayan toplumun, demokrasi adına yapılan çıkışları ne kadar doğru okuduğu da ayrıca tartışılır…

80 sonrası, yasakların kalkması ile oluşan siyasi yelpaze yepyeni siyasi partiler ve kadrolarla tanıştırdı ülkeyi..
Solda SODEP ve HP birleşmesi sonucu ortaya çıkan SHP, Türkiye’yi SOSYAL DEMOKRAT anlayışla tanıştırdı. CHP nin var olan altı okuna Sosyal Demokrasinin evrensel ilkeleri olan insan hakları, özgürlük, eşitlik, kardeşlik gibi yeni kavramları ekledi. Tüzüğü ile parti örgütlenmesini tabana yayan SHP Erdal İnönü ile, 70’li yılların Ecevit hareketinden sonra ilk kez sıçrama yaptı. Türkiye’nin bütün coğrafyalarında var olan (!) SHP bünyesinde sosyal demokrasi hareketi ete kemiğe büründü..

Peki ne oldu da bu hareket ilerleyemedi?
Etkileri içerden ve dışardan bakarak değerlendirmek gerekir.
Dünyadaki gelişmeleri bir kenara koyup, içerdeki gelişmeleri kendi partim açısından ele almaya devam edeceğim.
Gelişen Yeni Dünya Düzeni ve teknolojinin işgücüne etkileri gibi, üretim ve paylaşım dengeleri de dahil pek çok etkenin ele alınması gerçeği de gözardı edilmemeli.. Yoksullaşan toplumların « seçme » davranışlarının izlenmesi, incelenmesi ve bu kesim için üretilen sağ politikaların kısa ve uzun vadedeki sonuçları, başlı başına ayrı bir tartışma konusudur..

Tekrar konuya dönersek, 12 Eylül Darbesi sonucu kapatılan siyasi partilerin açılması için yapılan yasa değişikliği ile 92’de CHP yeniden açıldı. SHP içindeki iktidar kavgalarının tarafları/muhalifleri CHP’nin açılmasına öncülük ettiler. 89’da Türkiye’nin en büyük kentlerinde yerel iktidar olan SHP’nin karşısında, 94 yerel seçimlerine giderken CHP gibi keskin yeni bir rakip vardı artık.. Tabanın ve SHP’nin bütün uğraşlarına rağmen CHP seçimlere kendi adayları ile girdi ve kentleri teker teker kaybetti.. Örneğin, milyonlarca seçmenin, 6.000 sandığın olduğu Ankara’da Melih Gökçek, seçimi sadece 650 oyla kazandı (!)..
Okul sorumlusu olarak Ankara/Batıkent’te görev yaparken ilk kez sistematik oy kaydırmalarına tanık oldum. Diğer taraftan CHP adayı rahmetli Ali Dinçer 3.000 oy almıştı.. Daha sonraki yıllarda PM de birlikte çalıştığım ve partide Yerel Yönetim Birimi kurulması için iknaya zorladığım Ali Dinçer ile bu süreci zaman zaman masaya yatırmış, tartışmışızdır..
Adaylığı yanlıştı ve bu yanlışlar her seçimde farklı bölünmelerle de devam etti.. Kentleri ele geçiren Refah, Fazilet ve devamında AKP uyguladığı politikakarla yoksul halkı kendisine bağımlı kılmış ve CHP bir daha seçim kazanmaya yaklaşamamıştır..!
2014 yerel seçimlerinde farklı bir koalisyon oluşturup aday belirleyinceye kadar…..

Parti içinde, Basında, Sosyal Medyada Mansur Yavaş ‘ın Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığı için adaylığı çok tartışıldı. Tartışılmayan, görülmeyen şey ise Ankara’nın BÜTÜNŞEHİR olması ile değişen seçmen profili idi! (Bütünşehirler kentlerin coğrafi sınırlarını kapsar). İç Anadolu sağ seçmenin güçlü olduğu bir bölgedir. Ankara örneğinden devam edersek, Ankara’nın çeperlerinde CHP’nin olmadığını görürüz! Merkezde, başkent olması ile değişen farklı bir demografik yapı vardır. Tartışılması, sorgulanması gereken neden bu bölgelerde varlık gösteremediğimizdir? Çeperlerden içeriye toplanarak, siyaset alanlarını güçlü olduğumuz ilçelere çekme kolaycılığımız var.. Zayıf olduğumuz bölgelerde politika ve çözüm üretmek yerine bu bölgelerdeki parti örgütlenmelerini, parti içi seçimlerdeki dengeler için önemseyen anlayış, kaybetmeye mahkumdur!
Bu noktaları tartışıyor muyuz?
Hayır..
En çok kim itiraz ediyor?
Bu anlayışları kurumsallaştıranlar..!
94 Yerel Seçimler şoku, SHP ve CHP ayrışması nı tartışmaya açmış ve tabandan yükselen BİRLEŞME çağrıları (!) sonucunda yüzde 3 oyu olan CHP ile yüzde 28 oyu olan SHP birleşerek, CHP adı ile devam etmiştir. Bu birleşmenin parti içindeki tarifi « yüzde üçlük CHP, yüzde 28 lik SHP’yi yutmuştur » şeklindedir..

O yıllarda ilçe düzeyinde siyasetin içindeydim ve bu iki partinin birleşmesi sonucunda 2+2=4 etmeyecek , diyenlerdenim..
Türkiye, kapanan SHP ile birlikte var olan tek sosyal demokrat partisini kaybetti.. Bugün CHP’nin derinden sızlayan sancısı dır bu!
Bugün ülkenin bir coğrafyasında olmayışının nedenidir!
Bu birleşme sürecinin, birleştirici ismi Hikmet Çetin olmuşsa da ilk Kurultay’da Baykal dönemi başlamıştır.. Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrası yükselen sesleri, tepkileri doğru okumak için dünü iyi bilmek gerekiyor!
Partinin örgütlenme şekline ve anlayışına iyi bakmak gerekiyor..
Kapının önünü süpürmek gerekiyor önce..
Ne verdin? Ne almak istiyorsun u sormak gerekiyor..

Yazımı kaleme alırken (aslında tuşlarken) depremle sarsıldık.. Gökova’da 4.1 şiddetinde olan depremi güçlü bir şekilde hissettim.. Seçim depremi, partide deprem ve şimdi gerçek deprem. Bugün satırlarımı sonlandırırken, DEPREM DEĞİL, BİNALAR ÖLDÜRÜYOR gerçeğini diğer depremlere de uyarlayarak daha büyük ve derin düşünmeye davet ediyorum siz okuyucularımı..

Yazmaya devam edeceğim..

Sevgiyle ve dostça kalın..

Binaların temelini sağlam atıp, sağlam yapalım.. Malzemeden çalıp, yanlış yere temel atıp, güvensiz inşa edilen binalar öldürüyor…!
Siyaset de aynen böyle birşey..
13.8.14/Datça